Als kind, wil je erkenning, wanneer je een mooie tekening hebt gemaakt. Je wilt horen dat mama het knap vind, wat je hebt gedaan.
Wanneer je verdrietig bent, en je zoekt steun bij iemand, wat heb je dan nodig?
Wil je dat diegene zegt: je hoeft niet te huilen? Of wil je horen: ik zie dat je verdrietig bent, huil maar. Ik ben er voor je.
Ik kom dit vaak tegen in de Nei therapie. Soms wilt je onderbewustzijn alleen maar erkenning. Een inzicht, een bewustwording van iets wat al lang geleden gebeurd is, maar nog steeds in je onderbewustzijn is blijven hangen, en wat klachten kan geven.
Op het moment dat je het inzicht uitspreekt, voert de biotensor de ballast af, en blijft het inzicht over, wat zich aan je bewustzijn toe mag voegen. Zo groeit je bewustzijn, en ga je van onbewust, naar bewust, ook tijdens het dagelijks leven
Je zult merken dat je ineens op een andere manier op dingen reageert.
Zo werkt dit overigens ook met kindjes. Soms wilt je kindje gewoon graag aandacht, en ben je zelf niet in de gelegenheid dat te geven. Dan kan het vaak al helpen door te zeggen: ik snap dat je graag aandacht van mama wilt, maar mama is nu even bezig. Zullen wij straks even samen een tekening maken?
Een kindje wat genoeg erkenning krijgt, zal ook meer zelfvertrouwen ontwikkelen.
Onderschat dus de kracht van erkenning niet!
En hoe ga jij met je eigen emoties om? Erken je ze, en laat je ze er zijn? Of druk je ze weg? Wanneer emoties er niet mogen zijn, trekt je lichaam op den duur aan de bel.
Stop! Luister eens! Misschien kennen jullie die quote wel, If you listen to your body when it whispers, you won't have to hear it scream.
Luister, ook naar de kleine signalen van je lichaam, wat wil je lichaam jou vertellen?
Reactie plaatsen
Reacties